شیرین کننده های مصنوعی: ذخیره چربی و دیابت

آسپارتام یکی از مواد رایج موجود در شیرین کننده های مصنوعی در بازار است. همچنین یکی از بدترین محصولات در این دسته است. نشان داده شده است که آسپارتام باعث افزایش وزن و سایر مشکلات سلامتی از جمله سردرد و سرگیجه می شود. دو مورد دیگر نیز وجود دارد: آمینوگوانیدین و سوکرالوز که معمولاً توسط افراد مبتلا به دیابت و کسانی که نگران وزن خود هستند استفاده می شود. این اتفاق می‌افتد، اگرچه ثابت شده است که شیرین‌کننده‌های مصنوعی دقیقاً اثرات متضادی را ایجاد می‌کنند که ادعا می‌کند!

پژوهش [1] نشان می دهد که آسپارتام حساسیت به انسولین را به طور قابل توجهی بیشتر از قند بدتر می کند. همچنین ثابت شده است که شیرین کننده های مصنوعی به روش های مختلفی که در مطالعات اضافی ذکر شده است باعث افزایش وزن می شوند [2]. شیرین‌کننده‌های مصنوعی اخیراً به محصولات مختلفی وارد شده‌اند و به‌طور غیرمستقیم افراد دیابتی و رژیم‌های غذایی را هدف قرار داده‌اند.

افزایش تقاضا برای شیرین کننده های مصنوعی در صنایع غذایی، صنایع غذایی را وادار به پنهان کردن وجود این افزودنی ها بر روی برچسب ها کرده است. این تاکتیک مانند ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) طراحی شده است تا مصرف کنندگان را در مورد آنچه می خورند نامطمئن نگه دارد و در نتیجه آنها را متقاعد کند که به خرید محصولات حاوی مواد غیر طبیعی ادامه دهند.

شیرین کننده های مصنوعی باعث سردرگمی متابولیک می شوند

شیرین‌کننده‌های مصنوعی به کاهش وزن افراد کمک نمی‌کنند، اما کالری لازم برای فریب مغز را ندارند تا فکر کند چیزی شیرین خورده‌اید. وقتی چیزی شیرین مصرف می کنید، مغز شما دوپامین ترشح می کند که مرکز پاداش مغز شما را فعال می کند. هورمون تنظیم کننده اشتها لپتین نیز ترشح می شود و به مغز شما این را روشن می کند که پس از دریافت تعداد مشخصی کالری، «سیر» شده اید.

اما وقتی چیزی می خورید که طعم شیرینی دارد اما حاوی کالری نیست، مسیر لذت مغز شما با طعم شیرین فعال می شود، اما چیزی برای غیرفعال کردن وجود ندارد زیرا کالری ها هرگز نمی رسند. [3]. شیرین کننده های مصنوعی بدن انسان را فریب می دهند تا فکر کند قند (کالری) دریافت می کند. با این حال، زمانی که قند دریافت نمی‌شود، بدن به این سیگنال ادامه می‌دهد که به مقدار بیشتری نیاز دارد.

علاوه بر پیچیده کردن حساسیت به انسولین و افزایش وزن، سایر شیرین‌کننده‌های مصنوعی و آسپارتام همچنین مشکلات سلامتی مرتبط با مصرف بیش از حد قند، از جمله بیماری‌های قلبی عروقی و سکته مغزی را افزایش می‌دهند. [4].

یکی دیگر از مسائل بهداشتی که آن را دعوت می کند، بیماری آلزایمر است [5]. مقصر اصلی در ایجاد بیماری آلزایمر قند و غلات هستند که بر رژیم غذایی افراد تأثیر می گذارد. با این حال، سمیت متانول – یک مشکل بسیار نادیده گرفته شده مرتبط با آسپارتام – عامل دیگری است که در ایجاد این بیماری نقش دارد. در بسیاری از زمینه ها، کارشناسان ارتباط بین سمیت آسپارتام و متانول و تشکیل فرمالدئید سمی را توضیح می دهند. [6].

انکار علمی ادعاهای “رژیم غذایی” در شیرین کننده های مصنوعی

کاملاً تکان دهنده است که ادعاهای صنعت برعکس آن چیزی است که ادعا می شود. بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که شیرین‌کننده‌های مصنوعی میل به کربوهیدرات‌ها را افزایش می‌دهند، اشتها را تحریک می‌کنند و انواع اختلالات متابولیک را ایجاد می‌کنند که ذخیره‌سازی چربی و افزایش وزن را افزایش می‌دهد، که ثابت می‌کند شما برای یک محصول مسخره با ادعاهای غیرواقعی به بازار می‌روید. میلیون‌ها مطالعه این واقعیت را رد می‌کنند که صنعت نوشابه‌سازی به کاهش وزن کمک می‌کند. در حقیقت، افزایش وزن و تغییر در اشتها شایع ترین مسائلی هستند که در مصرف طولانی مدت آسپارتام با آن مواجه می شوند.

خوردن غذاهای فرآوری شده و فست فود ممکن است باعث مرگ زودرس بیشتری شود [7] نسبت به سایر بیماری های مزمن مانند سرطان. به همین ترتیب، ما اقلام خطرناک تری داریم که در زندگی روزمره خود مصرف می کنیم. یکی از آنها نوشابه رژیمی است! اینجا بخوانید چقدر برای شما وحشتناک است و ربطی به کاهش وزن ندارد!

مطالعات نشان می دهد که نوشیدن نوشابه رژیمی احتمال افزایش وزن جدی را افزایش می دهد. به‌طور میانگین، برای هر نوشابه رژیمی مصرف‌شده در روز، شرکت‌کنندگان 65 درصد احتمال اضافه وزن در طی 7 تا 8 سال آینده و 41 درصد بیشتر احتمال دارد که چاق شوند. مطالعاتی وجود دارد [8] که به عصب‌شناسی آن هوس‌های معمول شناخته شده قند و شواهد اپیدمیولوژیک و تجربی در مورد تأثیر شیرین‌کننده‌های مصنوعی بر وزن بدن می‌پردازد.

شیرین کننده های مصنوعی و مضرات آنها:

مکانیسم های خاص شیرین کننده های مصنوعی هستند که فرد را با پوندهای ناخواسته پر می کنند و عملکرد متابولیک شما را مختل می کنند. چنین مطالعاتی دلیلی را ثابت می کند که برای شیرین کننده های مصنوعی بسیار مورد نیاز است. در چند سال گذشته، نقش میکروب های روده به طور فزاینده ای آشکار شده است و نقش آن در سلامت انسان قابل توجه است. مشخص شده است که برخی از میکروب های روده با چاقی مرتبط هستند. به عنوان مثال، به نظر می رسد که شیرین کننده های مصنوعی میکرو فلور روده شما را مختل می کنند و در نتیجه خطر ابتلا به چاقی و دیابت را افزایش می دهند.

همچنین:

• شیرین کننده های مصنوعی نشان می دهد که شیرین کننده های مصنوعی مسیرهای متابولیک مرتبط با بیماری متابولیک را تغییر می دهند [9].
• شیرین کننده های مصنوعی مسئول کاهش عملکرد مشاهده شده در مسیرهای مرتبط با انتقال قند در بدن هستند. [10].
• شیرین کننده های مصنوعی باعث ایجاد دیس بیوز روده و عدم تحمل گلوکز در افراد سالم می شوند [11].
• در بین تمام شیرین کننده های مصنوعی آزمایش شده، ساخارین قوی ترین در اثر ضربه است و پس از آن سوکرالوز و آسپارتام قرار دارند. [12].
• عدم تحمل گلوکز، یک وضعیت عمومی برای بیماران دیابت نوع 2، نیز در چاقی نقش دارد زیرا قند اضافی در خون در سلول های چربی ذخیره می شود.

راه خروج چیست؟

وقتی روش‌های مختلف آسیب‌رسانی را با هم اضافه می‌کنید – از اشتباه گرفتن بدنتان با طعم شیرین بدون کالری گرفته تا تغییر باکتری‌های روده، به راحتی می‌توان فهمید که چگونه شیرین‌کننده‌های مصنوعی از زمان پیدایش در ما چه نقشی در تشدید اپیدمی‌های دیابت و چاقی داشته‌اند. تامین مواد غذایی. اجتناب از تمام شیرین کننده های مصنوعی به شدت توصیه می شود و برچسب های مواد غذایی را بخوانید تا مطمئن شوید که سهواً آنها را مصرف نمی کنید. تخمین زده می شود که این محصولات در 6000 نوشیدنی، تنقلات و محصولات غذایی مختلف یافت می شوند. بنابراین، غیرممکن است که کسی به طور کامل از آنها دوری کند.

می توانید از استویا یا لو هان به عنوان شیرین کننده استفاده کنید که هر دو جایگزین های طبیعی و ایمن هستند. با این حال، اگر هر یک از شرایط زیر را دارید، ممکن است عاقلانه باشد که از انواع شیرین کننده ها اجتناب کنید: فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت یا اضافه وزن.

متأسفانه، مانند شکر، شیرین کننده های مصنوعی نیز می توانند باعث شوند که شما به آنها معتاد شوید. اگر در ترک نوشابه رژیمی مشکل دارید، غلبه بر میل به غذاهای با طعم شیرین برای شما سخت است. اما اگر مصمم به ترک نوشابه هستید، راه های زیادی وجود دارد. اگر روش‌های دیگری را امتحان کرده‌اید و شکست خورده‌اید، Turbo Tapping ممکن است همان چیزی باشد که نیاز دارید. این نسخه از تکنیک آزادی عاطفی (EFT) [13] به صراحت در جهت مبارزه با ولع شکر است. برای دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه استفاده از EFT برای مبارزه با هوس‌های غذایی در انواع مختلف، می‌توانید برخی از اطلاعات را از وب در مورد «چگونگی خلاص شدن از اعتیاد به نوشابه» دنبال کنید.

اگر پس از استفاده از توربو تپ یا EFT همچنان با هوس خود دست و پنجه نرم می کنید، ممکن است لازم باشد تغییرات بیشتری در رژیم غذایی خود ایجاد کنید. شما می توانید یک رژیم میوه خواری را انتخاب کنید، که در آن می توانید سبزیجات، آجیل، میوه های خشک و دانه ها را در حد متوسط ​​قرار دهید. سایر منابع غذایی مانند حبوبات، غلات و گوشت محدود یا حذف شده اند. اگر تحت تاثیر رژیم میوه‌خواری قرار گرفته‌اید، جزئیات بیشتر را در اینجا بیابید و به آرامی ادامه دهید. به جای شروع یکباره، یک انتخاب عاقلانه داشته باشید و به تدریج یک انتقال انجام دهید.

همچنین باید مراقب موادی که در مواد غذایی بسته بندی شده مصرف می کنید باشید. برخی از محتویات غذایی را پیدا کنید که می تواند به طرق مختلف به شما آسیب برساند. برخی غذاها می توانند باعث درد و التهاب شوند. لیست را در اینجا پیدا کنید و از آنها اجتناب کنید!

رژیم غذایی نقش مهمی در نحوه هدایت بدن و هدایت سفر به سمت یک زندگی سالم دارد. آیا می دانید فهرستی از مواد غذایی وجود دارد که می تواند با سلول های بنیادی سرطانی مبارزه کرده و آنها را از بین ببرد؟ غذا نقش فوق العاده ای دارد زیرا رژیم غذایی سالم در روند زندگی سالم غیرقابل انکار است!

Healing Oracle برای شما زندگی مثبت و سالم آرزو می کند!

مراجع و منابع:

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7014832/
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7817779/
3. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28198207
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8917806/
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5405737/
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3198517/
7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4491542/
8. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20589192/
9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2951976/
10. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8156656/
11. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6363527/
12. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3198517/
13. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6381429/